Depresja przedporodowa tzw prenatalna
Napisane: 5 lip 2008, 09:41Depresja przedporodowa - podstawowe informacje
Jeśli podejrzewasz, że możesz należeć do grupy podwyższonego ryzyka, jest niezmiernie ważne, abyś porozmawiała z lekarzem. Zaufaj jego doświadczeniu i wiedzy – opowiedz, co czujesz. Być może skontaktuje Cię on z psychologiem lub psychiatrą, a leczenie i terapia pozwolą otrzymać odpowiednią pomoc oraz wsparcie (czytaj więcej...).
Zjawiskiem depresji poporodowej zajmuje się coraz więcej badaczy - część z nich uważa, że matki mogą cierpieć na depresję znacznie częściej przed niż po porodzie. Badania potwierdzają, że zdiagnozowano depresję u 13,4% kobiet w 32 tygodniu ciąży, zaś te same symptomy miało „zaledwie” 9,1% mam ośmiotygodniowych niemowląt.
Jeśli więc depresja prenatalna istnieje i istotnie występuje częściej, niż depresja poporodowa, to dlaczego ciężarne kobiety nie chcą się do niej przyznać? Powód wydaje się prosty: panuje na ten temat większe tabu. Przyznanie, że cierpi się z powodu depresji w ciąży jest trudniejsze, niż po porodzie. Poza tym otoczenie kobiety oczekuje, że będzie ona w euforii przez wszystkie 9 miesięcy, pomimo porannych wymiotów, przemęczenia i innych psychofizycznych dolegliwości.
Trudno zdiagnozować depresję przed porodem, bowiem wiele jej symptomów przypomina typowe ciążowe dolegliwości. Jak określić kiedy zmęczenie, bezsenność i zmiany apetytu których doświadcza mama są efektem odmiennego stanu, a kiedy symptomami choroby? Jeśli jednak te objawy towarzyszą klasycznym symptomom depresji, takim jak przygnębienie, utrata radości życia, lęki, niemożność koncentracji lub/i skrajne podenerwowanie - przyszła mama powinna jednak rozważyć możliwość zwrócenia się o pomoc.
Gdy nie jest możliwe przewidzieć zawczasu kto jest, a kto nie w grupie podwyższonego ryzyka rozwinięcia się depresji prenatalnej, można posłużyć się prostym testem. Badacze opracowali te kluczowe stwierdzenia dla wykrywania zaburzeń przedporodowych. Należy liczyć się z możliwością zaistnienia ryzyka zachorowania na depresję w czasie ciąży, jeśli kobieta:
- doświadczała epizodów depresji w przeszłości
- jej rodzina ma historię chorób psychicznych
- przeżyła jedno lub kilka stresujących wydarzeń w czasie ciąży (przeprowadzka, zmiana lub utrata pracy, problemy w związku, śmierć bliskiej osoby)
- ciąża jest zagrożona lub istnieje prawdopodobieństwo urodzenia wcześniaka
- straciła poprzednie dziecko (w wyniku poronienia lub aborcji)
- była obiektem emocjonalnego, seksualnego lub fizycznego molestowania
Ważne, aby zwrócić na mogące się pojawić problemy przed rozpoczęciem starań o dziecko. Kobieta, która ma za sobą historię leczenia psychiatrycznego powinna mieć możliwość porozmawiania ze swoim lekarzem. Niezależnie od rodzaju otrzymanej pomocy, istotną sprawą jest, aby znaleźć takie rozwiązanie, które pomoże zapobiec lub zredukować możliwość wystąpienia depresji także po porodzie. Szacuje się, że niemal połowa kobiet doświadczających depresji w czasie ciąży zachoruje na depresję także po urodzeniu dziecka. Nie mniej istotne jest prawidłowe odróżnienie depresji przedporodowej od tokofobii (czytaj więcej...). Zatem tym większą uwagą, troską i zainteresowaniem powinni obdarzać kobiety w ciąży zarówno ich lekarze, jak i osoby z najbliższego otoczenia.
Powodzenia i Najlepsze Zyczenia dla Wszystkich Przyszlych Mam...
Mam nadzieje ze Was powyzsze nie dotknie..Jakkolwiek dobrze jest miec troche wiedzy dotyczacej nurtujacej nas dolegliwosci, wtedy latwiej sie taki stan znosi...
"To, co zdobyliśmy z największym trudem, najbardziej kochamy" (Seneka)
"Czasem kilka łez ma większą siłę od krzyku" (Owidiusz)
Jeśli podejrzewasz, że możesz należeć do grupy podwyższonego ryzyka, jest niezmiernie ważne, abyś porozmawiała z lekarzem. Zaufaj jego doświadczeniu i wiedzy – opowiedz, co czujesz. Być może skontaktuje Cię on z psychologiem lub psychiatrą, a leczenie i terapia pozwolą otrzymać odpowiednią pomoc oraz wsparcie (czytaj więcej...).
Zjawiskiem depresji poporodowej zajmuje się coraz więcej badaczy - część z nich uważa, że matki mogą cierpieć na depresję znacznie częściej przed niż po porodzie. Badania potwierdzają, że zdiagnozowano depresję u 13,4% kobiet w 32 tygodniu ciąży, zaś te same symptomy miało „zaledwie” 9,1% mam ośmiotygodniowych niemowląt.
Jeśli więc depresja prenatalna istnieje i istotnie występuje częściej, niż depresja poporodowa, to dlaczego ciężarne kobiety nie chcą się do niej przyznać? Powód wydaje się prosty: panuje na ten temat większe tabu. Przyznanie, że cierpi się z powodu depresji w ciąży jest trudniejsze, niż po porodzie. Poza tym otoczenie kobiety oczekuje, że będzie ona w euforii przez wszystkie 9 miesięcy, pomimo porannych wymiotów, przemęczenia i innych psychofizycznych dolegliwości.
Trudno zdiagnozować depresję przed porodem, bowiem wiele jej symptomów przypomina typowe ciążowe dolegliwości. Jak określić kiedy zmęczenie, bezsenność i zmiany apetytu których doświadcza mama są efektem odmiennego stanu, a kiedy symptomami choroby? Jeśli jednak te objawy towarzyszą klasycznym symptomom depresji, takim jak przygnębienie, utrata radości życia, lęki, niemożność koncentracji lub/i skrajne podenerwowanie - przyszła mama powinna jednak rozważyć możliwość zwrócenia się o pomoc.
Gdy nie jest możliwe przewidzieć zawczasu kto jest, a kto nie w grupie podwyższonego ryzyka rozwinięcia się depresji prenatalnej, można posłużyć się prostym testem. Badacze opracowali te kluczowe stwierdzenia dla wykrywania zaburzeń przedporodowych. Należy liczyć się z możliwością zaistnienia ryzyka zachorowania na depresję w czasie ciąży, jeśli kobieta:
- doświadczała epizodów depresji w przeszłości
- jej rodzina ma historię chorób psychicznych
- przeżyła jedno lub kilka stresujących wydarzeń w czasie ciąży (przeprowadzka, zmiana lub utrata pracy, problemy w związku, śmierć bliskiej osoby)
- ciąża jest zagrożona lub istnieje prawdopodobieństwo urodzenia wcześniaka
- straciła poprzednie dziecko (w wyniku poronienia lub aborcji)
- była obiektem emocjonalnego, seksualnego lub fizycznego molestowania
Ważne, aby zwrócić na mogące się pojawić problemy przed rozpoczęciem starań o dziecko. Kobieta, która ma za sobą historię leczenia psychiatrycznego powinna mieć możliwość porozmawiania ze swoim lekarzem. Niezależnie od rodzaju otrzymanej pomocy, istotną sprawą jest, aby znaleźć takie rozwiązanie, które pomoże zapobiec lub zredukować możliwość wystąpienia depresji także po porodzie. Szacuje się, że niemal połowa kobiet doświadczających depresji w czasie ciąży zachoruje na depresję także po urodzeniu dziecka. Nie mniej istotne jest prawidłowe odróżnienie depresji przedporodowej od tokofobii (czytaj więcej...). Zatem tym większą uwagą, troską i zainteresowaniem powinni obdarzać kobiety w ciąży zarówno ich lekarze, jak i osoby z najbliższego otoczenia.
Powodzenia i Najlepsze Zyczenia dla Wszystkich Przyszlych Mam...
Mam nadzieje ze Was powyzsze nie dotknie..Jakkolwiek dobrze jest miec troche wiedzy dotyczacej nurtujacej nas dolegliwosci, wtedy latwiej sie taki stan znosi...
"To, co zdobyliśmy z największym trudem, najbardziej kochamy" (Seneka)
"Czasem kilka łez ma większą siłę od krzyku" (Owidiusz)