To wyjątkowa historia, która została przywrócona do życia przez Krystynę Deegan z Sutton Confield, której wujek walczył w Polskiej Armii u boku niedźwiedzia Wojtka. Nauczycielka angielskiego, która urodziła się w polskiej rodzinie na Erdington, napisała fikcyjną powieść „Private Wojtek Soldier Bear”, opartą na autentycznych wydarzeniach opowiadanych jej przez wujka Emila. Siedząc w koronach drzew, szeregowy Wojtek wygląda wrogów na dolinie Monte Cassino. Jest wiosna 1944r. i II Polski Korpus przygotowuje się do przełamania hitlerowskiej Linii Gustava, która oplata całe Włochy. Razem z wojskami alianckimi dywizja będzie atakować miasto Cassino, żeby później odbić Rzym.

Jednak szeregowy o wzroście sześciu stóp, chowający się w gałęziach drzew, nie jest zwykłym żołnierzem. W rzeczywistości, nie ma innego takie żołnierza jak szeregowy Wojtek. Ponieważ Wojtek jest perskim niedźwiedziem brunatnym, zaadoptowanym przez polskich żołnierzy, kiedy przebywali na Bliskim Wschodzie. Miś podróżował wraz z oddziałem do Włoch, gdzie pomagał nosić skrzynie z amunicją w czasie krwawej bitwy o Monte Cassino, gdzie miało zginąć ponad 800 tysięcy żołnierzy.

Ta wyjątkowa historia została przywrócona do życia przez Krystynę Deegan z Sutton Confield, której wujek walczył w Polskiej Armii u boku niedźwiedzia Wojtka. Nauczycielka angielskiego, która urodziła się w polskiej rodzinie na Erdington, napisała fikcyjną powieść „Private Wojtek Soldier Bear”, opartą na autentycznych wydarzeniach opowiadanych jej przez wujka Emila.

Krystyna, w wywiadzie dla Birmingham Mail, wyjaśnia, że chciała napisać coś o swojej rodzinie oraz przekazać rodzinne opowieści swoim dwóm cudownym siostrzeńcom: Markowi i Thomasowi. Autorka powiedziała, że historia Wojtka często pojawiała się w rodzinnych rozmowach, a jej wujek miał na swoim mundurze niedźwiedzia niosącego skrzynkę amunicji, symbol, który został zaadaptowany przez polski oddział, po tym jak Wojtek stał się bohaterem Monte Cassino.

Krystyna uważa, że wujkowi spodobałaby się książka, ponieważ - podobnie jak niedźwiedź - miał wielkie serce i ogromne poczucie humoru. To dlatego właśnie on jest narratorem książki.

Kiedy 22. Kompania Zaopatrywania Artylerii stacjonowała w Persji, do oddziału przyszedł młody, głodny chłopczyk, który poprosił żołnierzy o jedzenie. W zamian zostawił im torbę z małym niedźwiadkiem w środku.

Żołnierze natychmiast adoptowali zwierzę i nazwali je Wojtek. Miś dorastał w armii podróżując wszędzie z 22. Kompanią na terenie Bliskiego Wschodu i nawet dzielił namiot ze swoim głównym opiekunem Piotrem Prendysem, nazywanym „niedźwiedzią mamą”.

Wojtek uwielbiał ludzkie towarzystwo, nie stronił także od piwa i papierosów, które zapalone połykał w całości. I chociaż z początku żołnierze obawiali się, że może mu to zaszkodzić, szybko stało się to jego nałogiem.

Miś znany był także ze swojej miłości do kobiet, czym nieraz sprawiał swoim opiekunom problemy. Kiedy żołnierze stacjonowali w alianckim obozie w Iraku z żołnierzami płci pięknej, pewnego razu znaleźli Wojtka zrywającego bieliznę ze sznurów do suszenia i siedzącego w otoczeniu staników i majtek.

Kiedy kompania miała zostać wysłana do Egiptu i rozkazy wyraźnie informowały o niezabieraniu żadnych zwierząt, Wojtek został wciągnięty na listę szeregowych i – jako żołnierz – dalej podróżował ze swoim oddziałem.

Krystyna opowiada, że niedźwiedź najpierw był maskotką, ale później stał się jednym z nich. Był dla żołnierzy kimś, kogo można kochać i sam kochał ich w zamian. Miał serce człowieka i był bardzo delikatny. Zawsze potrafił wyczuć, kiedy ktoś był smutny, siadał wówczas koło takiej osoby lub kładł jej łapę na ramieniu. Reprezentował miłość, odwagę i braterstwo. Część żołnierzy nie miała pojęcia co dzieje się z ich rodzinami, inni otrzymywali od bliskich listy bardzo sporadycznie. Wojtek wspierał żołnierzy podczas najokrutniejszych wydarzeń wojennych. Miał ogromne serce.


 
Dziękujemy za przeczytanie artykułu do końca! Zachęcamy do odwiedzenia naszego Facebooka, Twittera i YouTube. Bądź na bieżąco! Obserwuj nas w Wiadomościach Google.