Czy wiesz, co kryje się pod Twoją podłogą? W wielu brytyjskich domach spoczywają koty sprzed wieków

Pod starymi domami w Wielkiej Brytanii pracownicy ekip remontowych wciąż odkrywają zasuszone ciała kotów — celowo zamurowane setki lat temu jako ochrona przed złymi mocami.

UWAGA: Artykuł zawiera zdjęcia przedstawiające zachowane szczątki zwierząt, które mogą być nieodpowiednie dla osób wrażliwych.

Dla większości mieszkańców Wielkiej Brytanii Halloween to czas duchów, dyń, świec i przebierańców.

Mało kto jednak zdaje sobie sprawę, że w wielu domach na Wyspach naprawdę spoczywają szczątki zwierząt — i to nie przez przypadek.

Pod podłogami, w ścianach i przy kominkach ekipy remontowe regularnie znajdują wysuszone ciała kotów, które zostały tam umieszczone celowo.

Dawna magia ukryta w murach

Brytyjczycy wierzyli, że potrafi dostrzec to, czego człowiek nie widzi, a jego duch po śmierci nadal może chronić domowników.

Ciała zwierząt układano więc pod progiem, przy kominku lub pod podłogą, by miały „dobry widok” na wejście i ognisko domowe. Tak narodziła się tradycja „witch cats” – „kocich strażników”, których szczątki archeolodzy odkrywają do dziś.

Strażnicy ogniska domowego

Kot znaleziony w domu w Birmingham zbudowanym w 1900 roku

Wbrew obiegowym opiniom nie był postrzegany jako symbol klątwy, ale jako opiekun – strażnik ogniska domowego.

Odkrycia, które zaskakują do dziś

W jednym z domów w Lancashire archeolodzy odkryli kota zamurowanego w XVII wieku — zaledwie kilka kilometrów od Pendle Hill, miejsca słynnych procesów o czary.

Część odkryć trafiła do Museum of Witchcraft & Magic w Kornwalii, które prowadzi rejestr przypadków „witch cats”. Co ciekawe, wielu współczesnych właścicieli starych domów, którzy przypadkiem trafiają na takie szczątki podczas remontów, nie usuwa ich.

Niektórzy ponownie je zakopują, inni zapalają świeczkę — wierząc, że duch kociego strażnika nadal czuwa nad domem.

Koty z lat 30. – echa dawnego przesądu

W niektórych wiejskich regionach Anglii tradycja ochrony domu przetrwała dużo dłużej niż magia ludowa.

Ekipy budowlane i gospodarze często umieszczali w murach drobne przedmioty „na szczęście” — monety, krzyżyki, a czasem także swojego kota, który zmarł w domu.

Nie był to już rytuał magiczny, ale gest sentymentalny: pochówek wiernego towarzysza, który całe życie spędził przy kominku.

W małych domach, gdzie nie było miejsca na ogród, najczęściej chowano go właśnie pod podłogą — tam, gdzie zawsze spał.

Gdy duchy naprawdę są w domu

Wśród nowoczesnych instalacji, kabli i belek wciąż mogą spoczywać wysuszone ciała kotów – milczących świadków dawnych wierzeń.

Dla jednych to makabryczny relikt przeszłości, dla innych – wzruszające świadectwo, jak silna była więź człowieka ze zwierzęciem i jak głęboko zakorzenione były dawne przesądy.

Zapomniana tradycja, która ożywa na Halloween

Historycy widzą w nich nie tylko dowód dawnych lęków, ale i przykład, jak ludzie próbowali oswoić to, co niewidzialne.

Być może właśnie dlatego duchy dawnych kocich strażników nadal czuwają w brytyjskich domach — ciche, wierne i zapomniane.